W świetle ostatnich publikacji stan odżywienia osób starszych wydaje się zróżnicowany, jednak wyniki badania Polsenior, przeprowadzonego w grupie 2055 kobiet i 2135 mężczyzn po 65 roku życia mieszkających na terenie Polski, wskazują na pogłębianie się problemu otyłości u osób starszych w porównaniu z wynikami z lat ubiegłych. Podwyższony wskaźnik masy ciała zaobserwowano u 39% kobiet i 36% mężczyzn.
Seniorzy są grupą o specyficznych potrzebach, nie tylko żywieniowych. Postępowanie dietetyczne u osób starszych wymaga indywidualnego ujęcia pod kątem potrzeb fizjologicznych, stanu zdrowia, obecności chorób towarzyszących. Często są to również modyfikacje wieloletnich przyzwyczajeń i nawyków, które mogą dodatkowo oddziaływać na sposób żywienia, a tym samym na stan zdrowia.
Zmiana nawyków żywieniowych nigdy nie należy do prostych przedsięwzięć. A wydaje się jeszcze trudniejsza, kiedy dotyczy osób starszych. Zakłada się bowiem, że nie dysponują oni wystarczającą ilością szeroko pojętych zasobów, aby móc wprowadzić w życie konieczne zmiany.
Z uwagi na zachodzące na świecie zmiany demograficzne rośnie liczba osób starszych. W Polsce również obserwuje się systematyczny wzrost liczby ludności w wieku poprodukcyjnym. Tylko w okresie 1970−2012 zwiększyła się ona o ponad 3,3 mln osób − do poziomu blisko 6,9 mln.
Połykanie jest skomplikowanym procesem wymagającym odpowiedniej synchronizacji kilku układów w naszym organizmie. Składa się z trzech faz: ustnej, gardłowej i przełykowej.
Menu przygotowane dla osoby straszej powinno uwzględniać nie tylko wskazania zdrowotne, ale także dotychczasowe przyzwyczajenia pacjenta oraz jego możliwości np. fizyczne do przygotowania posiłku oraz zaopatrzenia się w odpowiednie produkty spożywcze.
Leczenie żywieniowe wspomagające układ odpornościowy u osób starszych.
Najczęściej występujące problemy żywieniowe osób starszych wynikające ze zmian zachodzących w obszarze układu pokarmowego w procesie fizjologicznego starzenia się.
Osteoporoza to schorzenie coraz częściej diagnozowane nie tylko u osób w podeszłym wieku, ale także w grupie młodych pacjentów. Nie bez powodu nadaje się jej miano „cichej epidemii”. Niestety poświęca się temu problemowi zbyt mało uwagi, a prowadzone działania profilaktyczne nadal są mało skuteczne.
Wapń i witamina D są niezwykle ważnymi składnikami, których działanie wiąże się między innymi z metabolizmem układu kostnego. Czy suplementacja tych składników w prewencji złamań osteoporotycznych ma sens?
