Dieta należy obecnie do głównych komponentów niefarmakologicznego leczenia cukrzycy. Nadrzędnym celem jej stosowania jest kontrola stężenia glukozy we krwi oraz uzyskanie przez pacjenta odpowiedniej dla niego masy ciała, mieszczącej się w założonych normach, m.in. określanych przez wskaźnik masy ciała (BMI 18,5−24,9 kg/m2).

Zaleca się, by żywienie osoby cierpiącej na cukrzycę w pełni pokrywało nie tylko ilościowe zapotrzebowanie organizmu, ale także jakościowe, wraz z uwzględnieniem wpływu spożywanych produktów spożywczych na przemianę węglowodanów, profil lipidowy oraz glikemię. Wyżej opisane działania pozwalają na pragmatyczne zsynchronizowanie terapii żywieniowej z aktywnością fizyczną i farmakoterapią, nie zapominając przy tym o indywidualnych preferencjach chorego.

Cukrzyca ciążowa jest zaburzeniem nierzadko występującym u kobiet. Jak wskazuje literatura, 1–14% kobiet w ciąży dotkniętych jest nieprawidłowościami w przemianie węglowodanów. W poniższym artykule, oprócz informacji dotyczących leczenia dietetycznego, przekazane zostaną informacje na temat patogenezy, klasyfikacji i innych zagadnień, które, w mojej opinii, powinny być znane dietetykowi podejmującemu opiekę nad ciężarną z cukrzycą.

Mówiąc o cukrzycy, najczęściej mamy na myśli cukrzycę typu 1 bądź cukrzycę typu 2. Środowisko klinicystów i naukowców wiele dekad było przekonane o heterogenności cukrzycy. Na początku rozróżniano dwa najczęściej występujące fenotypy.

Celem poniższego artykułu jest przybliżenie tego, czym jest terapia osobistą pompą insulinową (OPI) oraz przedstawienie wszystkich zagadnień, o których dietetycy powinni wiedzieć i pamiętać, pracując z pacjentem podejmującym terapię za pomocą osobistej pompy insulinowej.

Coraz częściej spotykanym zaburzeniem gospodarki węglowodanowej jest hipoglikemia reaktywna. Czym jest? Jaka jest jej patogeneza? Jak ją leczyć?

Receptory insuliny występują we wszystkich komórkach kręgowców, co przedstawia różnorodność procesów, w których insulina bierze udział. Mutacje, które zachodzą w receptorach insuliny, przyczyniają się do rozwoju insulinooporności.

Czy istnieje naturalne źródło słodkiego smaku, które nie dostarcza organizmowi kalorii a jednocześnie jest bezpieczne i do tego wykazuje właściwości prozdrowotne? Okazuje się, że tak.

Prawidłowe rozpoznanie rzadkiej formy cukrzycy pozwala na wdrożenie odpowiedniego leczenia. Dzięki rozwojowi diagnostyki molekularnej oraz większemu dostępowi do badań genetycznych klinicyści mają dużo większe szanse na postawienie właściwej diagnozy.

Cukrzyca mitochondrialna jest insulinoniezależną cukrzycą o charakterze monogenowym. Ten typ cukrzycy nazywany jest również zespołem MIDD (ang. maternally-inherited diabetes and deafnes).

Słodki − to pierwszy smak poznawany przez człowieka. Mleko kobiece ma właśnie taki smak, ponieważ zawiera laktozę. Dlatego zwykle kojarzy się człowiekowi z ciepłem i bezpieczeństwem i dlatego ten smak faworyzowany jest przez całe życie.