Otyłość towarzyszy naszej populacji od wieków. Ostatnie kilka dekad charakteryzuje się gwałtownym wzrostem występowania tej choroby. Otyłość nie jest jedynie wizualnym problemem kosmetycznym, ale stanowi znaczące zagrożenie dla zdrowia i życia. Intensywny wzrost masy ciała oraz zbyt niska aktywność fizyczna mają związek z przyrostem tłuszczowej masy ciała. Otyłość może być również objawem choroby, jak w przypadku zespołu Pradera-Williego. Choroba „wiecznego głodu” jest doskonałym przykładem tego, jak niepohamowany apetyt i znikoma aktywność fizyczna mogą doprowadzić do zagrażających życiu komplikacji, takich jak: zaburzenia oddychania, niewydolność serca i układu krążenia. Dlatego tak ważne jest poznanie patomechanizmu w zespole Pradera-Williego, aby ograniczyć do minimum konsekwencje otyłości.

Problematyka zaburzeń odżywiania przedstawiana w literaturze fachowej dotyczy głównie młodzieży i osób dorosłych. Przegląd statystyk wskazuje, że około 0,5% tej grupy cierpi na anoreksję, około 1% na bulimię, a nietypowe postaci zaburzeń odżywiania występują nawet trzy razy częściej niż anoreksja i bulimia łącznie.

Najczęściej anoreksja rozwija się między 13 a 18 rokiem życia, 20-krotnie częściej u dziewczynek niż u chłopców. Bulimia przeważnie rozwija się w okresie dojrzewania, częściej u płci żeńskiej (na 30 chorych kobiet przypada 1 mężczyzna). Chociaż dolna granica wieku zachorowań na anoreksję i bulimię obniża się, u dzieci zaburzenia odżywiania rzadko występują w typowej postaci (na ogół diagnozowane są niespecyficzne zaburzenia odżywiania).

Wady metabolizmu to choroby wchodzące w skład rzadkich, dziedzicznych chorób metabolicznych (z ang. Inherited metabolic disease). Rozróżnia się wiele różnych wad metabolizmu, które leczy się przede wszystkim za pomocą diety.

Okres ciąży jest niezwykle ważny dla kobiety, ponieważ musi ona dbać nie tylko o własne zdrowie, ale i o zdrowie swojego dziecka. Zdrowie i jakość życia kolejnych pokoleń zależy przede wszystkim od stanu odżywienia kobiet w ciąży. Rozwijanie się wad rozwojowych czy występowanie poronień bardzo często jest związane z zaburzeniami metabolicznymi czy niedoborami składników odżywczych w organizmie matki.

Bardzo ważnym aspektem diety kobiet w ciąży jest też bezpieczeństwo spożywanej żywności. Obecnie wiele produktów spożywczych dostępnych na rynku zawiera dodatki do żywności, które mogą wpłynąć negatywnie na rozwój płodu, a także na zdrowie i samopoczucie matki. Oprócz tego niektóre produkty zawierają naturalne substancje antyodżywcze, które również mogą przyczynić się do zaburzeń w trakcie ciąży.

Nie ma wątpliwości, że mleko matki jest najlepszym pożywieniem dla dziecka, zarówno urodzonego o czasie, jak i dla wcześniaków. Zapewnia ono optymalny rozwój dziecka, dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych niezbędnych do budowy i rozwoju niemowlęcia w najlepiej przyswajalnej formie. Mleko zawiera również szereg substancji immunomodulujących (lizozym, laktoferyna), czynniki wzrostu, hormony, enzymy. Pokarm matki dostarcza również dziecku wodę oraz zapewnia prawidłowy rozwój flory bakteryjnej w przewodzie niemowlęcia.

Choroba syropu klonowego to rzadka wrodzona choroba metaboliczna. Jej nazwa wywodzi się od angielskiej nazwy Maple Syrup Urine Disease (MSUD). Wzięła się stąd, że objawem, który spotyka się u nieleczonych pacjentów, jest specyficzny zapach moczu przypominający syrop klonowy (w Polsce czasami mówi się o zapachu maggi). MSUD jest dziedziczony autosomalnie recesywnie. Jeśli rodzice są nosicielami wadliwego genu, to ryzyko urodzenia chorego dziecka wynosi 25% dla każdej ciąży.

Hipercholesterolemię, czyli zwiększone stężenie cholesterolu całkowitego we krwi (wg Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego) rozpoznaje się, gdy wynosi ono > 190 mg/dl, a stężenie cholesterolu LDL > 115 mg/dl. Cholesterol jest lipidem występującym we krwi w tzw. lipoproteinach, będących związkami lipidowo-białkowymi.

Wysiękowe zapalenie ucha (OMS − otitis media with effusion) charakteryzuje się obecnością nieropnego płynu w jamie bębenkowej przy prawidłowo zachowanej ciągłości błony bębenkowej, bez towarzyszących ogólnych objawów zapalenia. Płyn najczęściej ma charakter surowiczy, śluzowy lub surowiczo-śluzowy. Obecność wysięku za błoną bębenkową przez okres dłuższy niż 3 miesiące świadczy o przewlekłym procesie i może prowadzić do trwałego ubytku słuchu i w konsekwencji do opóźnienia rozwoju mowy u dziecka.