Każdy pacjent, który zaczyna dietę, marzy o szybkich rezultatach. Najlepiej, jeśli efekt jest widoczny już po dwóch tygodniach. Jeśli rezultaty nie satysfakcjonują pacjenta, bardzo szybko traci on motywację, która jest niezbędna w długotrwałym procesie odchudzania. Jednak ciężko jest przez dwa tygodnie odchudzić pacjenta tak znacząco, aby efekt był zauważalny. I tu przychodzą z pomocą fizjoterapeuci.
Od wielu lat dużo mówi się o uzależnieniu od jedzenia i jego konsekwencjach w postaci otyłości. Ale na drugim biegunie znajduje się zjawisko, moim zdaniem, nie mniej poważne − uzależnienie od odchudzania. Jako specjalista pracujący z osobami pragnącymi zmienić swoje nawyki żywieniowe obserwuję na co dzień destrukcyjne skutki tego fatalnego nawyku, który występuje dość powszechnie, a jego konsekwencje dla jednostki i jej otoczenia są poważne.
Praca z pacjentem o zbyt restrykcyjnym nastawieniu do diety.
Otyłość − to nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Otyłość u dzieci i młodzieży to ogólnoustrojowa, przewlekła choroba metaboliczna charakteryzująca się patologicznym zwiększeniem ilości tkanki tłuszczowej, prowadząca do upośledzenia czynności organizmu. W Polsce problem nadwagi lub otyłości może dotyczyć nawet 12% dzieci i młodzieży w wieku szkolnym.
Współczesny człowiek coraz rzadziej spożywa posiłki wtedy, gdy odczuwa głód fizjologiczny. Spożywanie posiłków częściej spełnia rolę dostarczenia przyjemności, poczucia ulgi, rozładowania stresu, dzięki czemu zaspokaja również potrzeby emocjonalne.
Oksytocyna jest hormonem podwzgórzowym wydzielanym bezpośrednio do mózgu i przechodzi do krążenia obwodowego przez tylny płat przysadki mózgowej. Wykazano, że u gryzoni oraz naczelnych innych niż człowiek oksytocyna podawana przewlekle powodowała trwałe zmniejszenie masy ciała, obniżenie spożycia pokarmu, zwiększenie wydatków energetycznych i indukowała lipolizę.
Wzrost zachorowalności na różnorakie choroby dietozależne, w tym otyłość, spowodował, że globalny przemysł oraz towarzystwa naukowe i specjaliści z wielu dziedzin starają się za wszelką cenę wpłynąć na ograniczenie spożycia energii przez ludzi. Jedną z dróg do osiągnięcia tego celu mogą być niskokaloryczne substancje słodzące (LCS).
Rosnąca epidemia otyłości na świecie jest w głównej mierze konsekwencją zmian w stylu życia, tj. zwiększonego spożycia przetworzonej żywności o dużej gęstości kalorycznej oraz niskiej aktywności fizycznej. Jednak etiopatogeneza otyłości jest wieloczynnikowa i wskazuje zarówno na wpływ czynników środowiskowych, jak i genetycznych. Dlatego interakcja pomiędzy żywnością a polimorfizmami genetycznymi może być kluczowa w kształtowaniu ryzyka otyłości i rozwoju chorób z nią związanych.
Wiele substancji bioaktywnych pochodzenia roślinnego doczekało się wpisania na listę leków. Wielkie nadzieje budzi ashwagandha¸ której przypisywano właściwości uspokajające, wyciszające czy pozwalające odzyskać siły witalne. Withania somnifera (witania ospała) jest rośliną obficie rosnącą na terenach Afryki, obszarów wokół Morza Śródziemnego oraz Indii. Posiada mięsiste korzenie, które są najczęściej wykorzystywanym surowcem ze względu na zawartość składników bioaktywnych, jednak do spożycia zdatne są wszystkie części rośliny1.
