Miastenia (MG – ang. myasthenia gravis) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną z grupy nerwowo-mięśniowych, obejmującą tylko mięśnie szkieletowe. Chorobę charakteryzuje nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, który produkuje przeciwciała przeciwko receptorowi acetylocholiny (miastenia seropozytywna, występująca u około 85% chorych) oraz przeciwko kinazie tyrozyny (MuSK-MG), występująca u pozostałej grupy chorych. Według statystyk MG częściej występuje u kobiet. Może rozwinąć się w każdym wieku, główny szczyt zachorowania obserwuje się w dwóch grupach wiekowych, w 2. i 3. dekadzie oraz od 6. do 8. dekady życia. W zdecydowanej większości choroba ma charakter przewlekły, a więc osoby chore wymagają leczenia przez całe życie, najczęściej przy wsparciu opiekuna. Choroba ta często nie jest diagnozowana właściwie, co opóźnia wprowadzenie różnych form terapii. U ponad połowy pacjentów z miastenią, choroba ta jest diagnozowana po roku lub później od pojawienia się pierwszych objawów. To dlatego, że objawy są niespecyficzne i miastenia może być początkowo mylona z innymi schorzeniami.