Praca z pacjentem o zbyt restrykcyjnym nastawieniu do diety.
Jesteś tu:
PSYCHODIETETYKA
Skuteczny dietetyk, do którego pacjenci będą się chętnie zgłaszać oraz rekomendować innym, to taki który potrafi zadbać o kwestie psychiki pacjenta i umiejętnie zmotywuje go do podejmowania codziennego trudu jakim jest regularność w stosowaniu diety. Wiedza z zakresu psychologii jest kluczowa zarówno przy diagnozie pacjenta (często zaburzenia łaknienia mają podłoże w psychice) jak i w czasie leczenia. W ramach tej rubryki, eksperci wskażą praktyczne techniki motywowania pacjenta, sposoby kompleksowej diagnozy, a także zwrócą uwagę na niepokojące zachowania i symptomy, które mogą świadczyć o poważnych zaburzeniach psychicznych.
Praca z pacjentem niezmotywowanym lub z pacjentem z tzw. słomianym zapałem jest jedną z największych bolączek specjalistów żywienia.
Ortoreksja nervosa to nowo poznawane zaburzenie odżywiania nieujęte do tej pory w klasyfikacjach nozologicznych. Nie określono także jednolitych kryteriów jej rozpoznawania, jednak przy diagnozie ortoreksji użyteczne mogą być dwa narzędzia, które udostęniamy do pobrania dla naszych czytelników.
Od ponad pięćdziesięciu lat specjaliści zajmują się związkiem między funkcjonowaniem psychiki człowieka a sprawnością jego układu immunologicznego. Nie ma już wątpliwości, że doświadczany stres wpływa na zmniejszenie odporności organizmu. Jakie są jednak czynniki psychologiczne sprzyjające sprawnemu działaniu układu immunologicznego?
Od wielu lat dużo mówi się o uzależnieniu od jedzenia i jego konsekwencjach w postaci otyłości. Ale na drugim biegunie znajduje się zjawisko, moim zdaniem, nie mniej poważne − uzależnienie od odchudzania. Jako specjalista pracujący z osobami pragnącymi zmienić swoje nawyki żywieniowe obserwuję na co dzień destrukcyjne skutki tego fatalnego nawyku, który występuje dość powszechnie, a jego konsekwencje dla jednostki i jej otoczenia są poważne.
Nadzieja i poczucie własnej skuteczności są istotnymi czynnikami wpływającymi na możliwość osiągnięcia przez daną osobę postawionego sobie celu. Dlatego ważnym elementem pracy nad zmianą zwyczajów żywieniowych jest pomoc pacjentowi w rozbudzeniu wiary we własne możliwości i nadziei na sukces.
O celiakii często stereotypowo myśli się w kategoriach choroby, której objawy koncentrują się wokół układu pokarmowego. Obraz kliniczny choroby jest jednak znacznie bardziej złożony i obejmuje wiele układów organizmu chorego, także sferę psychiczną. Szacuje się, że ok. 15−20% osób chorujących na celiakię przejawia objawy zaburzeń psychicznych, z czego większość stanowią zaburzenia depresyjne.
Reakcje pacjentów na informację o zdiagnozowanej chorobie chronicznej mogą być bardzo różne i dietetyk powinien być na to przygotowany. Dla niektórych pacjentów informacja o chorobie może być szokiem.
