Aktywność fizyczna jest istotnym elementem naszego życia. Istnieje wiele dowodów naukowych mówiących o tym, że brak lub niedostatek wysiłku fizycznego prowadzi do rozwoju wielu chorób, w tym także cukrzycy.

Tak samo jak w przypadku planowania całodziennej diety, również skład posiłku potreningowego będzie różny dla zawodowych sportowców (treningi o wysokiej intensywności oddzielone krótkimi okresami regeneracji, duże objętości treningowe w skali tygodni i miesięcy) i osób trenujących amatorsko (kilka razy w tygodniu, ze średnią lub niską intensywnością), dla których głównym celem jest redukcja tkanki tłuszczowej oraz ogólna poprawa stanu zdrowia. Na czas podania i skład posiłku potreningowego wpływają zmienne dotyczące m.in.:

• treningu (w tym m.in. rodzaj, cel, czas trwania, intensywność, moment cyklu treningowego),
• zawodnika (m.in. jego stan zdrowia, parametry antropometryczne, styl życia, w tym charakter pracy zawodowej),
• diety podstawowej.

Masa mięśni szkieletowych jest regulowana poprzez syntezę białek mięśniowych (MPS) oraz ich rozpad. Uważa się, że z tych dwóch procesów to właśnie stymulacja MPS jest podstawową zmienną odpowiedzialną za utrzymanie lub/i przyrost masy mięśniowej.

Fizjoterapia uroginekologiczna jest stosunkowo nową i jeszcze mało popularną specjalizacją w Polsce. Związana jest z rozwojem profilaktyki i leczenia zachowawczego dolegliwości występujących w obszarze kostno-stawowo-mięśniowym miednicy oraz znajdujących się w niej narządów. Specjaliści w tej dziedzinie zajmują się leczeniem zachowawczym głównie kobiet, choć nie tylko, na różnych etapach życia, począwszy od pierwszej ciąży (przygotowanie do porodu i rehabilitacja poporodowa), aż do okresu pomenopauzalnego (dysfunkcje układu moczowo-płciowego, postępowanie przed- i pooperacyjne).

Odpowiedni dobór aktywności fizycznej jest bardzo istotną kwestią i tematem wielu różnych rozważań. Dietetycy często radzą się fizjoterapeutów czy trenerów personalnych w tej sprawie. Pytają o to, co najlepiej polecić pacjentom, bo przecież połączenie diety z aktywnością fizyczną daje dużo lepsze i szybsze rezultaty, a to wpływa znacząco na poziom motywacji pacjenta do przestrzegania postanowień nowego planu żywieniowego. W mediach wciąż słychać o nowych metodach treningowych, takich jak np.: trening stabilizacji mięśni głębokich, TRX, ćwiczenia funkcjonalne itd. Każda z metod, zdaniem ich twórców, czy raczej propagatorów, jest rewelacyjna, dobra na wszystko, najlepsza, niepowtarzalna, efektywna… Czy tak jest naprawdę?

Profesor John Hawley to wybitny specjalista w zakresie aktywności fizycznej oraz dietetyki. Jest pracownikiem School of Exercise Science w Australian Catholic University (Melbourne, Australia). Zasiada w radach redakcyjnych wielu międzynarodowych czasopism, w tym: "American Journal of Physiology" (Endocrinology i Metabolism), "The Journal of Applied Physiology" (USA), "The Journal of Sports Sciences" (U.K), "Medicine & Science in Sports & Exercise" (USA), "Sports Medicine" (New Zealand), "The International Journal of Sport Nutrition and Exercise Metabolism" (USA). Zakres prac prowadzonych w laboratorium pod jego kierownictwem obejmuje m.in. oddziaływanie wysiłku fizycznego oraz żywienia na metabolizm mięśni.

Wywiadu udzielił Bartłomiejowi Pomorskiemu podczas grudniowej konferencji International Sport & Excercice Nutrition Conference.

Sportowcy realizujący intensywny program treningowy lub zawodnicy, którzy w ostatnim czasie startowali w zawodach, w szczególności o charakterze
wytrzymałościowym, wydają się być bardziej podatni na możliwość rozwoju objawów chorób górnych dróg oddechowych (URS). Infekcje wirusowe górnych dróg układu oddechowego (np. przeziębienia) są wśród sportowców powszechnie występującą dolegliwością, ale należy podkreślić, że przyczyną wystąpienia podobnych symptomów (np. ból gardła) może też być alergia lub zapalenie wywołane inhalacją zimnym, suchym lub zanieczyszczonym powietrzem. Choć URS nie są groźne dla zdrowia zawodnika, ich występowanie wśród czołowych atletów może wiązać się z zaburzeniami procesu treningowego, a w niektórych przypadkach nawet z koniecznością podjęcia decyzji o wycofaniu z udziału w zawodach.

W ostatnich latach obserwuje się wzrost ilości zachowań sprzecznych z postępowaniem prozdrowotnym. Zalicza się do nich zmniejszoną aktywność fizyczną i nieprawidłowe nawyki żywieniowe, które wraz z chronicznym stresem przyczyniają się do wzrostu występowania chorób cywilizacyjnych. Jedną z takich chorób, której poziom wzrasta w alarmującym tempie, jest nadwaga i otyłość − występująca zarówno w populacji osób dorosłych, jak również dzieci i młodzieży.