Zapotrzebowanie na energię oraz składniki odżywcze i płyny zależy od rodzaju wysiłku fizycznego, jego intensywności i czasu trwania, warunków otoczenia, stopnia wytrenowania, a także indywidualnych cech i preferencji żywieniowych sportowca. Istotne jest indywidualne dopasowanie strategii żywieniowej do cyklu treningowego²⁵.

Dostarczanie odpowiedniej ilości kalorii wraz z dietą jest dużym wyzwaniem zarówno dla osób zawodowo uprawiających sport, jak i ćwiczących rekreacyjnie, zwłaszcza w dyscyplinach sportu, których zawodnicy są bardziej narażeni na niedobory energetyczne. Ma to miejsce szczególnie w tzw. sportach estetycznych (np. gimnastyka estetyczna, łyżwiarstwo figurowe), wytrzymałościowych lub ultrawytrzymałościowych (np. kolarstwo, maraton, triathlon) oraz sportach z kategoriami wagowymi (np. judo, wioślarstwo, podnoszenie ciężarów). Problem w powyższych dyscyplinach dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn ²¹.

Pierwszą publikacją w tym obszarze była praca Yeager K.K i wsp. (1993) opisująca zjawisko tzw. triady sportsmenek (Female Athlete Triad), jako zespół współistniejącego zaburzenia odżywiania, osteoporozy i braku miesiączki u kobiet uprawiających sport²⁶. Pięć lat później, w 1997 r., Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Sportowej (ACSM) wydało swoje pierwsze stanowisko dotyczące badań przesiewowych, diagnozowania, profilaktyki i leczenia triady sportsmenek¹⁸, a zaktualizowane stanowisko z roku 2007 definiowało triadę sportsmenek jako zespół zaburzeń charakteryzujący się współzależnością pomiędzy trzema komponentami, takimi jak: dostępność energii, cykl menstruacyjny i tkanka kostna.

W roku 2014 Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOI) rozszerzył koncepcję triady sportsmenek, proponując zastąpienie go terminem „względnego niedoboru energii w sporcie” (RED-S – Relative Energy Deficiency in Sport). Model RED-S szerzej opisuje negatywne konsekwencje niedostatecznego dostarczenia energii na zdrowie i wyniki sportowe¹⁴. Ze względu na to, iż niska dostępność energii powoduje takie same konsekwencje zdrowotne zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, model RED-S obejmuje również sportowców płci męskiej, a ponadto także sportowców rasy innej niż kaukaska oraz niepełnosprawnych^{14, 23}.

Zmiana terminologii była przedmiotem dyskusji i obaw, iż nowa definicja będzie się odnosić do populacji, w stosunku do których nie mamy dostatecznych dowód naukowych, a także odwróci uwagę od sportowców płci żeńskiej. Ponadto krytykowano dodanie szeregu konsekwencji zdrowotnych, gdyż wydaje się, że i to spowoduje odwrócenie uwagi od dobrze zbadanych i potwierdzonych skutków zdrowotnych w triadzie. Wątpliwości te zaznaczają konieczność dalszych badań nad prawidłowym rozpoznaniem i postępowaniem w zespole względnego niedoboru energii w sporcie³.

Należy podkreślić fakt, iż zaburzenia, jakimi są triada sportsmenek i względny niedobór energii w sporcie, mogą występować zarówno u zawodowych sportowców, jak i u osób rekreacyjnie uprawiających sport¹³.

• konsekwencjach niskiej dostępności energii
• przyczynach i objawach zaburzeń odżywiania
• profilaktyce i leczeniu RED-S