Kiełki brokułów są produktem bogatym w składniki antyoksydacyjne. Z tego powodu produkt ten jest przedmiotem wielu badań i poszukuje się jego nowych zastosowań w dietoterapii wielu chorób.
Zawartość związków fenolowych w świeżej masie to ponad 5 mg/g. Głównie znajdziemy tam kwasy fenolowe takie jak gallusowy, chorogenowy i wanilinowy, a przedstawicielem wśród flawonoidów jest kempferol. Przede wszystkim działanie kiełków skupia się na ochronie lipidów przed utlenianiem. W jednym z badań składniki bioaktywne kiełków zwiększały aktywność katalazy i obniżały lipooksygenazę i dysmutazę ponadtlenkową w warunkach laboratoryjnych1. Innym ciekawym związkiem chemicznym jest sulforafan, który wykazuje działanie przeciwnowotworowe niemal na każdym etapie kancerogenezy2.
Ze względu na bogactwo składników bioaktywnych o właściwościach antyoksydacyjnych, immunomodulacyjnych, przeciwnowotworowych i antymikrobiologicznych postanowiono sprawdzić jak spożycie kiełków działało na markery stanu zapalnego. Nie zawsze bowiem wysoka zawartość takich składników przekłada się na ich działanie w organizmie ze względu na zróżnicowaną bioprzyswajalność. Dlatego 40 zdrowych ochotników zjadało codziennie 30 g kiełków brokułu przez 10 tygodni oraz 10 tygodni kontynuowali dietę bez kiełków. Określono parametry stanu zapalnego TNF-α, IL-6, IL-1β i białka C-reaktywnego. Odnotowano istotne statystycznie obniżenie IL-6 po 70 dniach interwencji dietetycznej, a podczas okresu diety bez kiełków parametr ten utrzymywał się na niskim poziomie. Obniżyło się również stężenie białka C-reaktywnego.
Porcja kiełków wykazująca działanie przeciwzapalne jest możliwa do realizacji w codziennej diecie, ponieważ są to jedynie 3 łyżki produktu3.
