Aloes znany jest w medycynie ludowej od wieków. Przypisuje mu się wiele korzystnych cech wykorzystywanych w lecznictwie i kosmetyce zarówno w działaniu zewnętrznym jak i wewnętrznym.
Poniżej tylko niektóre z pozytywnych efektów zastosowania aloesu1:
- Działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe
- Działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, przeciwwirusowe i przeciwświądowe,
- Leczenie zakażeń Helicobacter pylori
- Pośrednio powoduje wzrost probiotycznej mikroflory
- Wspomaga leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego jelita2
- Reguluje wydzielanie insuliny przez co reguluje poziom cukru
- Ułatwia wiązanie wody w skórze
- Tworzy koloidy ochronne o działaniu łagodzącym i ochronnym
Aloes jest składnikiem zarówno kosmetyków jak i suplementów oraz żywności funkcjonalnej. Oferta dostępna na rynku jest ogromna: od tanich do drogich specyfików.
Jednak istnieją również przeciwskazania, a które warto zwrócić uwagę naszym pacjentom. Stosowanie zagęszczonego soku z aloesu może doprowadzić do wystąpienia atonii jelita grubego oraz biegunki z nadmierną utratą wody i elektrolitów, szczególnie potasu1. Dodatkowo badania na zwierzętach pokazują, że długotrwałe spożywanie soku może powodować powstawanie nowotworów jelita grubego.
Ekstrakt z pełnych liści (non-decolorized) w badaniach na zwierzętach powodował również strukturalne aberracje chromosomowe komórek szpiku kostnego badanych szczurów1.
Stosowanie żelu aloesowego bezpośrednio na skórę uważane jest za bezpieczne3. Jednak stosowanie soku i żelu z aloesu zależne jest od zawartości aloiny (obecnej w zewnętrznej pulpie otaczającej łodygę (bezpośrednio pod zieloną blaszką)), która najprawdopodobniej odpowiedzialna jest właśnie za kancerogenzę3.
Ze względu na brak regulacji dotyczących etykietowania i podawania zawartości aloiny trudno określić jej maksymalną dawkę jak również maksymalny okres stosowania produktów pochodzących z tej rośliny. Zwierzęta u których wykryto nowotwory piły wodę z zawartością aloiny 60 ppm przez prawie całe swoje życie, nie ma badań dotyczących ludzi, które by określiły dawkę bezpieczną. Wg badań w płynach dawka aloiny wynosi mniej niż 1 ppm, ale w półpłynnych i stałych dawka ta może być większa 10-krotnie a nawet 100-krotnie3.
