Kobiety w wieku rozrodczym stanowią szczególną grupę, w której powinno monitorować się poziom glikemii we krwi. Dowiedziono, że przewlekła hiperglikemia zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn negatywnie wpływa na płodność. Ponadto wykazano, że hiperglikemia w ciąży nie tylko zaburza przebieg ciąży i rozwój płodu, ale może być przyczyną poronień i obumarcia wewnątrzmacicznych płodów.
U zdrowego człowieka, w ciągu doby glikemia jest zmienna i zależy od wielu czyn- ników. Glikemia na czczo nie powinna przekraczać 99 mg/dl. Stężenie glukozy we krwi wzrasta już po około 10 minutach od rozpoczęcia spożywania posiłku (początek wchłaniania węglowodanów). Wzrost glikemii poposiłkowej za- leży od szybkości wchłaniania węglowodanów oraz od zmian stężeń insuliny i glukagonu w krążeniu. U osób bez cukrzycy maksymalna glikemia po spożyciu posiłku występuje w około 60. minucie od jego rozpoczęcia, zwykle nie przekraczając 140 mg/ dl. Glikemia powraca do wartości poprzedzającej posiłek po 2–3 godzinach. Mimo powrotu glikemii do wartości wyjściowej zakończenie wchłaniania węglowodanów następuje po 5–6 godzinach 1,2. Wielkość glikemii poposiłkowej zależy od rodzaju spożywanych pokarmów, bowiem na wchłanianie węglowodanów wpływają białka i tłuszcze oraz błonnik zawarty w posiłku. Ponadto szybkość wchłaniania węglowodanów zależy także od czynności motorycznej żołądka.
Kobiety w wieku rozrodczym stanowią szczególną grupę, w której powinno monitorować się poziom glikemii we krwi. Dowiedziono, że przewlekła hiperglikemia zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn negatywnie wpływa na płodność. Ponadto wykazano, że hiperglikemia w ciąży nie tylko zaburza przebieg ciąży i rozwój płodu, ale może być przyczyną poronień i obumarcia wewnątrzmacicznych płodów.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
