Choroba niedokrwienna serca (ChNS) obejmuje grupę zespołów klinicznych, wśród których wyróżnia się przewlekłą chorobę niedokrwienną serca oraz ostre zespoły wieńcowe (OZW). ChNS spowodowana jest zachwianiem równowagi między dostarczeniem tlenu i związków odżywczych do komórek mięśnia sercowego a faktycznym zapotrzebowaniem miocytów na te składniki. Najczęstszą przyczyną choroby jest miażdżyca tętnic wieńcowych.
Spośród rzadszych czynników predysponujących się do rozwoju ChNS wymienić można skurcz tętnicy wieńcowej, zatorowość, zapalenie tętnic wieńcowych czy też wady naczyń wieńcowych. Do najczęstszych objawów sygnalizujących występowanie choroby wieńcowej są: ból w klatce piersiowej mający charakter ucisku lub pieczenia i promieniujący do żuchwy, lewej kończyny górnej lub do pleców. Z innych wymienia się spłycony oddech, przyśpieszone bicie serca, poce- nie się, mdłości. Choroba ta częściej diagnozowana jest u mężczyzn niż kobiet, szczególnie po 50. r.ż1-4.
Choroba niedokrwienna serca (ChNS) obejmuje grupę zespołów klinicznych, wśród których wyróżnia się przewlekłą chorobę niedokrwienną serca oraz ostre zespoły wieńcowe (OZW). ChNS spowodowana jest zachwianiem równowagi między dostarczeniem tlenu i związków odżywczych do komórek mięśnia sercowego a faktycznym zapotrzebowaniem miocytów na te składniki. Najczęstszą przyczyną choroby jest miażdżyca tętnic wieńcowych.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
