Nowotwory żołądka w Polsce stanowią 4% wszystkich nowotworów złośliwych u mężczyzn i 2,4% u kobiet. Zgodnie z Raportem Krajowego Rejestru Nowotworów wzrost zachorowań następuje u osób po 65. roku życia. Na przestrzeni lat w Polsce obserwuje się wzrost 5-letnich przeżyć z 15,9% do 20,9%2. Do najczęściej występujących nowotworów żołądka należy gruczolakorak. Rzadziej występujące to chłoniaki, nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST, ang. gastrointestinal stromal tumors) oraz mięsaki i nowotwory neuroendokrynne (NET, ang. neuroendocrine tumors) ¹.

Na wczesnym etapie raka żołądka nie obserwuje się charakterystycznych objawów. Dopiero zaawansowanej postaci towarzyszą objawy takie, jak: chudnięcie, ból w nadbrzuszu, uczucie wczesnej sytości po spożyciu posiłków, nudności, niedokrwistość. Najlepszą metodą diagnostyczną raka żołądka jest gastroskopia. Umożliwia ona pobranie wycinków do badania histologicznego, co decyduje o rozpoznaniu¹.

Zazwyczaj u chorych na resekcyjnego raka żołądka lub raka połączenia przełykowo-żołądkowego leczenie rozpoczyna się od 2–3 cykli chemioterapii przedoperacyjnej. Następnie chorzy poddawani są leczeniu chirurgicznemu (gastrektomia) oraz 3–4 cyklom chemioterapii po operacji. Pooperacyjna chemioterapia nie jest kontynuowana jedynie u chorych z progresją w trakcie leczenia przedoperacyjnego lub w przypadkach wystąpienia wysokiej toksyczności. Okołooperacyjna chemioterapia pozwala uzyskać wydłużenie czasu przeżycia całkowitego i wolnego od nawrotu choroby w porównaniu z pierwotnym leczeniem operacyjnym¹.