W momencie rozpoznania cukrzycy wielu pacjentów odczuwa zwiększony apetyt i przyjmuje w posiłkach dużo energii. Ma to na celu przywrócenie masy ciała, jaka występowała przed zachorowaniem. W momencie odzyskania prawidłowej masy ciała należy zmniejszyć podaż energii. W późniejszym okresie choroby zapotrzebowanie energetycznie u pacjentów z cukrzycą typu 1 nie różni się od populacji osób zdrowych o tych samych parametrach antropometrycznych¹.

Zalecany procentowy udział poszczególnych makroskładników odżywczych:

• węglowodany: 50–55% energii przy umiarkowanym spożyciu sacharozy (do 10% całkowitej energii),
• tłuszcze: 25–35% energii, przy czym < 10% to kwasy tłuszczowe nasycone lub izomery nienasyconych kwasów tłuszczowych trans, < 10% − kwasy tłuszczowe wielonienasycone, > 10%, ale do 20% − kwasy tłuszczowe jednonienasycone,
• białko: 15–20% energii¹.

Węglowodany

Węglowodany nie powinny być ograniczane ze względu na konieczność zachowania prawidłowego procesu wzrastania. Należy wybierać produkty pełnoziarniste, rośliny strączkowe będące źródłem węglowodanów złożonych¹. Doświadczenie pokazuje, że zdarzają się sytuacje, kiedy dziecku ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1 ogrnicza się dostarczanie węglowodanów (zarówno prostych, jak i złożonych) celem zmniejszenia podaży insuliny (ograniczenie podaży przez rodziców). Hamuje to procesy wzrastania i prawidłowego rozwoju.

Należy w sposób szczególny zwrócić uwagę na spożycie sacharozy, by jej podaż nie była zbyt wysoka. Wysoki udział sacharozy w diecie powoduje zwiększenie zużycia insuliny (wyższe glikemie wymagające podaży dawki korekcyjnej), co wywołuje z kolei zwiększenie apetytu − zamknięte koło, które ciężko jest przerwać. Ponadto zwiększone zużycie insuliny może spowodować niekontrolowany przyrost masy ciała.

Niezwykle istotna jest podaż błonnika pokarmowego. Niestety, spożycie błonnika pokarmowego wśród dzieci przedszkolnych w naszym kraju nie jest zadowalające i w grupie 4–6-latków wynosi średnio 10 g/dobę (wg norm Instytutu Żywności i Żywienia na poziomie AI spożycie w tej grupie wiekowej powinno wynosić 14 g)². Rozpuszczalna frakcja błonnika pokarmowego stanowi ważny element ochrony przed zwiększonymi stężeniami lipidów. Ponadto zawartość błonnika pokarmowego w diecie pozwala na spowolnienie opróżniania żołądkowego i dzięki temu glikemia nie narasta w tak gwałtowny sposób¹.

• udziale kwasów tłuszczowych w diecie oraz białka
• wpływie witamin, składników mineralnych, antyoksydantów
• metodach współpracy dietetyka z pacjentem z cukrzycą typu 1
• studium przypadku 15-letniej pacjentki