Za rozwój hipercholesterolemii rodzinnej odpowiedzialna jest mutacja jednego z trzech genów biorących udział w metabolizmie cholesterolu LDL: genu receptora LDL (LDLR), apolipoproteiny B (APOB) lub proproteinowej konwertazy subtilyzyny/keksyny typ 9 (PCSK9).
Pomimo postępu medycyny, obejmującego również innowacyjne metody leczenia ran, trudno gojące się rany wciąż stanowią wyzwanie dla wielu specjalistów służby zdrowia. Szereg dowodów z ostatnich lat wskazuje na biochemiczne i molekularne działanie kilku składników odżywczych, potwierdzając pogląd, że właściwe żywienie może stać się przydatne w procesie leczenia, szczególnie w przypadku ran o tzw. przewlekłym charakterze. Równie silnie podkreśla się wagę właściwego stanu odżywienia.
Aktywną biologicznie postacią witaminy D jest kalcytriol oznaczany jako 1,25(OH)2D3. Jest to hormon sterydowy, do którego syntezy niezbędny jest cholesterol. Prekursorem kalcytriolu jest cholekalcyferol, powszechnie znany jako witamina D3, powstający w skórze pod wpływem promieniowania ultrafioletowego typu B, a także przyswajalny z pożywienia, głównie z produktów pochodzenia zwierzęcego.
Żelazo jest kluczowym pierwiastkiem dla większości szlaków biochemicznych, gdyż jest niezbędne w procesach utleniania i redukcji. Zapotrzebowanie organizmu człowieka na żelazo i efektywność jego metabolizmu są zmienne i zależą od wielu czynników.
Choroba refluksowa przełyku (ChRP) – to schorzenie górnego odcinka przewodu pokarmowego. Jest ono następstwem cofania treści pokarmowej z żołądka do przełyku (refluks), co może wywoływać uciążliwe dolegliwości lub komplikacje, które wpływają negatywnie na jakość życia chorego1.
Soja – to jeden z bardziej kontrowersyjnych i negowanych przez konsumentów produktów spożywczych. Świadczyć o tym może ilość fałszywych informacji w Internecie, wskazujących nawet na to, że soja jest niebezpieczna dla zdrowia. Co powinniśmy wiedzieć na temat soi zanim włączymy ją do diety naszych pacjentów?
Na przestrzeni ostatnich lat skrobia oporna stała się obiektem licznych badań naukowych. Sugeruje się, że ten składnik żywności możne mieć znaczenie w profilaktyce i leczeniu wielu chorób cywilizacyjnych.
Przewlekłe przyjmowanie leków sterydowych – choć czasem nieuniknione – znacząco wpływa na organizm. Należy pamiętać, że efekty uboczne często zależą od wielkości dawki czy reakcji indywidualnej pacjenta, a także czasu leczenia, ale należy je mieć na uwadze w każdym wypadku i dietetyk powinien zdawać sobie z nich sprawę.
