Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest na 4. miejscu chorób najczęściej występujących na świecie, a według prognoz do 2030 r. będzie na pierwszym miejscu. WHO podaje, że na świecie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. Zgodnie z raportem Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) depresja stanowi coraz większy problem zdrowotny i społeczny. Szacuje się, że w Polsce choruje na nią 4 miliony osób. Niepokojący jest też fakt, na który wskazują statystyki policyjne z lat 2017–2020, że jedną z najczęstszych przyczyn prób samobójczych wśród dzieci i młodzieży były właśnie zaburzenia psychiczne, w tym depresja.
Zgodnie z kryteriami DSM-V (ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) o rozpoznaniu tzw. dużej depresji (ang. major depressive disorder, MDD) możemy mówić, jeśli u pacjenta w okresie dwóch tygodni lub dłuższym występowało 5 lub więcej spośród 8 objawów, przy czym co najmniej jednym z nich było (1) obniżenie nastroju lub (2) anhedonia. Natomiast według ICD 11 (ang. International Classification of Diseases 11th Revision) powszechnie używane słowo „depresja” zakwalifikowano jako grupa zaburzeń nastroju w postaci epizodów depresyjnych. Najczęściej określana jest jako długotrwałe obniżenie humoru i/lub spadek zainteresowania lub przyjemności z czynności dnia codziennego, utrzymujący się przez okres co najmniej dwóch tygodni7. Choroba ta jest rozpatrywana w 5 kryteriach diagnostycznych, czyli wspomniany już wyżej nastrój depresyjny przez większą część dnia, bezsenność lub wzmożona senność, spadek masy ciała i zmniejszony apetyt lub jego zwiększenie, pobudzenie psychoruchowe lub praktycznie całkowite spowolnienie, męczliwość, niskie poczucie własnej wartości, trudności w koncentracji, anhedonia czy występowanie myśli samobójczych23.
Niestety, negatywnie na stan zdrowia psychicznego wpłynęła pandemia. Z nowych danych wynika, że ok. 42 proc. Polaków zauważyło u siebie pogorszenie kondycji psychicznej przez COVID- 19. Jest to również narastający problem wśród dzieci i młodzieży, na co wpłynął szczególnie brak osobistego kontaktu z rówieśnikami11,26. Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Health Organisation, WHO) 7 listopada 2018 r. przedstawiła opracowanie, z którego wynika, że osoby z zaburzeniami psychicznymi (depresja umiarkowana do ciężkiej, choroba afektywna dwubiegunowa oraz schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne) cierpiące również na inne choroby uleczalne (np. nadciśnienie, reumatyzm, choroby układu trawiennego) żyją o 10–20 lat krócej niż populacja ogółem. Większość z tych przedwczesnych zgonów jest spowodowana stanem zdrowia fizycznego. Zdaniem WHO zdrowie fizyczne osób z zaburzeniami psychicznymi jest powszechnie pomijane, nie tylko przez nich samych i ich otoczenie, ale także przez systemy opieki zdrowotnej28. Stąd też jak najbardziej słuszny wydaje się Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego, uchwalony na lata 2017–2022 rozporządzeniem Rady Ministrów w dniu 8 lutego 2017 r., Dz. U. poz. 45813
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest na 4. miejscu chorób najczęściej występujących na świecie, a według prognoz do 2030 r. będzie na pierwszym miejscu. WHO podaje, że na świecie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. Zgodnie z raportem Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) depresja stanowi coraz większy problem zdrowotny i społeczny. Szacuje się, że w Polsce choruje na nią 4 miliony osób. Niepokojący jest też fakt, na który wskazują statystyki policyjne z lat 2017–2020, że jedną z najczęstszych przyczyn prób samobójczych wśród dzieci i młodzieży były właśnie zaburzenia psychiczne, w tym depresja.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
