Dysbioza jelitowa jest uznawana za jeden z czynników ryzyka rozwoju chorób metabolicznych, w tym otyłości^1,2 . W strategiach terapeutycznych tych chorób coraz częściej uwzględnia się zastosowanie probiotyków. Najnowsze badania podkreślają, że bakteria Akkermansia muciniphila może przynosić znaczące korzyści pacjentom z zespołem metabolicznym, m.in. poprzez udział w odpowiedzi przeciwzapalnej oraz utrzymaniu homeostazy jelitowej^3,4 . Ponadto wykazano, że pasteryzowana Akkermansia muciniphila jest skuteczniejsza niż jej żywe formy. Dlatego też suplementacja postbiotykami, czyli preparatami zawierającymi nieaktywne (np. pasteryzowane) bakterie i/lub ich składniki, wydaje się obiecującym kierunkiem w terapii nadwagi i otyłości¹.

Podstawą leczenia otyłości powinna być zawsze terapia żywieniowa połączona ze zwiększeniem aktywności fizycznej. Natomiast w niektórych sytuacjach klinicznych konieczne jest włączenie leczenia farmakologicznego bądź operacyjnego² . Jednakże każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża życiu i zdrowiu, a każda terapia obarczona jest możliwością wystąpienia działań niepożądanych, które mogą nawet doprowadzić do konieczności przerwania leczenia.