Częstość występowania niedożywienia związanego z chorobą (disease related malnutrition, DMR) różni się w poszczególnych grupach chorych onkologicznie. Około 30% wszystkich chorych z nowotworem przyjmowanych do szpitala ma objawy niedożywienia, liczba ta rośnie wraz z wiekiem pacjentów i zaawansowaniem choroby. Szczególnie zagrożeni wystąpieniem niedożywienia są chorzy z guzami twarzoczaszki i przewodu pokarmowego, pacjenci onkologiczni leczeni operacyjnie, chemio- i radioterapią. U 70% pacjentów objętych opieką paliatywną występuje wyniszczenie nowotworowe¹. Właściwa i rozpoczęta w odpowiednim czasie terapia żywieniowa u pacjentów onkologicznych poprawia wyniki leczenia radykalnego, umożliwia leczenie paliatywne, a w  fazie terminalnej poprawia jakość życia chorego².

NIEDOŻYWIENIE ZWIĄZANE Z CHOROBĄ

Niezamierzone chudnięcie często występuje u chorych onkologicznych (bywa to także pierwszym objawem zauważanym przez chorego lub jego rodzinę). Częstość występowania i progresja niedożywienia zależą od:

•  rodzaju nowotworu i jego stadium,
•  obecności chorób towarzyszących wpływających na stan odżywienia,
•  stosowanego leczenia onkologicznego,
•  wieku pacjenta i jego odżywienia przed chorobą,
•  przyjmowanych leków,
•  stanu socjalnego pacjenta, jego samodzielności.
•  

Częste przyczyny niedożywienia u chorego z chorobą nowotworową to:

•  zbyt mała w stosunku do potrzeb podaż jedzenia lub brak możliwości jedzenia w przebiegu:

- zaburzeń smaku, nudności, wymiotów, złego stanu uzębienia,
- nieuzasadnionych ograniczeń dietetycznych,
- polekowego osłabienia apetytu (polipragmazja),
- zaburzeń połykania (guzy nowotworowe głowy i szyi, przełyku, żołądka, trzustki, rozsiew procesu nowotworowego do jamy brzusznej z niedrożnością, zap. błony śluzowej jamy ustnej, przełyku),
- jadłowstrętu wtórnego do leczenia zabiegowego, chemioterapii, radioterapii,
- anoreksji w przebiegu zespołu wyniszczenia nowotworowego, bólu, depresji,
- anoreksji w przebiegu wczesnej sytości poposiłkowej;

•  zaburzenia trawienia i wchłaniania, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, utrata substancji odżywczych w przebiegu:

- biegunki poantybiotykowej,
- zapalenia jelit po chemioterapii, radioterapii,
- zrostów pooperacyjnych,
- przetok przewodu pokarmowego,
- zespołu krótkiego jelita,
- przewlekłych ran (także odleżynowych);

• zwiększone zapotrzebowanie na substancje odżywcze w przebiegu:

- zespołu wyniszczenia nowotworowego,
- innych schorzeń przebiegających ze stanem zapalnym, w tym ciężkich zakażeń^3-5.