Zaburzenia czynnościowe przebiegające z bólem brzucha z powodu braku wytycznych i niejasnej patogenezy stanowią wyzwanie zarówno dla pediatry, jak i dla dietetyka. Rodzice dzieci z objawami ze strony przewodu pokarmowego często sięgają po diety eliminacyjne mimo ograniczonych dowodów naukowych dotyczących ich skuteczności. Dieta z ograniczeniem węglowodanów łatwo fermentujących (low-FODMAP) jest stosowana z powodzeniem u dorosłych pacjentów z zespołem jelita drażliwego, jednak jej rola u dzieci budzi wątpliwości.
Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego stanowią przewlekłe dolegliwości bólowe o zróżnicowanym zakresie objawów klinicznych i często niewyjaśnionej patogenezie1. Ich cechą charakterystyczną jest brak przyczyny organicznej objawów klinicznych – nie można ich wyjaśnić występowaniem innej choroby, zmianami strukturalnymi czy odchyleniami w badaniach biochemicznych. Zaburzenia czynnościowe zostały określone jako zaburzenia osi jelito–mózg2. Jednak przyczyny tych zaburzeń nie zostały dobrze poznane, prawdopodobnie ich patogeneza jest wieloczynnikowa – obejmuje czynniki genetyczne, psychologiczne, nadwrażliwość na pewne pokarmy i zaburzenia w składzie mikrobioty jelitowej3.
Zaburzenia czynnościowe przebiegające z bólem brzucha z powodu braku wytycznych i niejasnej patogenezy stanowią wyzwanie zarówno dla pediatry, jak i dla dietetyka. Rodzice dzieci z objawami ze strony przewodu pokarmowego często sięgają po diety eliminacyjne mimo ograniczonych dowodów naukowych dotyczących ich skuteczności. Dieta z ograniczeniem węglowodanów łatwo fermentujących (low-FODMAP) jest stosowana z powodzeniem u dorosłych pacjentów z zespołem jelita drażliwego, jednak jej rola u dzieci budzi wątpliwości.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
