Występowanie cukrzycy typu 2 (CT2) wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością, w tym z powodu powikłań sercowo-naczyniowych. Szacuje się, że w roku 2030 aż 7,7% ludności świata będzie dotkniętych tym schorzeniem (439 milionów osób dorosłych)1. U podłoża rozwoju CT2 leżą zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Zidentyfikowano wiele polimorfizmów genów (najczęściej będących polimorfizmami pojedynczych nukleotydów – SNP, Single Nucleotide Polymorphism) potencjalnie zwiększających ryzyko zachorowania.
